Awak 'Daddy' Saya

Awak, saya pernah suka kat awak.

Suka kerna sikap dan sifat awak.

Awak sangat berwibawa, sangat cool di mata saya.

Awak minta saya panggil awak 'Daddy',

dan perkenalkan saya kat orang yang saya 'Daughter' awak..

Saya happy sangat waktu itu..

Classmate kita tahu, tutor kita tahu..

Awak, saya masih ingat waktu itu...

Kerusi banyak, tapi awak tetap nak duduk satu kerusi ngan saya..

Classmate kita hanya tersenyum melihat kita..

Saya happy awak...

Saya ingat lagi, waktu itu tiada lecturer..

Hanya kita berdua kat meja belakang,

Walaupun kita masing-masing tak hiraukan satu sama lain..

Saya tetap gembira..

Kawan-kawan kita siap ambil gambar kita...

Awak, ada satu hari tu saya tak datang,

Saya tak sangka awak sangat risau..

Walau awak seperti buat bodoh, tapi saya tahu...

Kawan saya cakap, awak tanya mereka keadaan saya..

Happy sangat saya.. hanya tuhan yang tahu..

Saya pernah minta awak belikan coklat untuk saya,

Tapi apa yang awak cakap, "Belilah sendiri..."..

Sedih saya awak cakap camtu..

Saya balik terus tidur...

Namun, saya tak sangka.. Awak kol saya, nak jumpa..

Ternyata awak belikan saya coklat..
Tapi awak tetap berlagak biasa...

Saya juga pernah minta awak belanja saya aiskrim,

Awak tetap belikan walaupun awak cakap taknak..

Terima kasih awak...

Namun, kekadang saya rasa saya hanya bertepuk sebelah tangan..

Saya tahu awak tak nak bagi harapan kat saya..

Saya faham, saya mengerti..

Tapi kan awak.. satu hari saya dapat tahu..

Kawan kita yang juga housemate awak pernah tanya saya..

Perasaan saya kat awak serius ke?

Dia minta saya fikir dalam-dalam..

Dia cakap awak sakit...

Waktu itu, baru saya teringat..

Awak pernah tak datang kelas seminggu..

Saya tanya awak, dan awak cakap awak pergi hospital..

Awak cakap demam biasa..

Tapi awak terlepas cakap yang ubat untuk sakit awak beratus..

Saya masa tu tak fikir pape,

Hanya nak awak sembuh..

Dan bila kawan kita cakap macam ni,

Baru saya tahu mengapa awak menjauhkan diri..

Saya minta maaf kerna tak pernah ambil tahu pasal awak...

Saya kol, awak tak pernah angkat

Saya mesej, awak tak pernah balas..

Kalau balas pun, pasal kerja

Kita hanya bertegur sapa bila bersua,

Tu pun hanya sekadar hai..

Kalau lepak bersama pun,

Awak tak layan saya, apatah lagi bercakap ngan saya..

Saya seolah macam kayu, tak wujud depan awak...

Kawan-kawan saya awak layan, siap gelak ketawa..

Saya, sikit pun awak tak hirau..

Hanya saya, menebal muka bercakap ngan awak..

tapi tanya sepatah, jawab sepatah..

Akhirnya saya mendiamkan diri...

Tapi, waktu saya susah.. awak la yang tolong saya..

Awak, kenapa..?

Kenapa layan saya sebegini...

Siapa saya di mata awak..?

Kenapa awak dingin bila jumpa saya?
Seolah kita tak pernah kenal...

Saya tekad untuk menjauhkan diri,
Cukuplah dengan rasa sakit yang saya rasa..
Malam itu, malam yang merubahkan segalanya..
Saya bercakap ngan awak, tapi awak buat bodoh,
Awak berpaling muka terus bercakap ngan kawan saya..
Bodohkan saya?
Even kawan saya terkejut awak buat macam tu..
Saya terus melangkah kaki, meninggalkan kalian,
Cukup dengan semua ini, cukup...

Awak, masa pun berlalu..
Yang tinggal hanya kenangan
Mungkin sudah pudar perasaan itu,
Namun awak tetap 'Daddy' di mata saya,
Di hati saya..